پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سال‌های سال از ما پرسیده شد که علم بهتر است یا ثروت و به ما قبولانده شد که علم بهتر از ثروت است. بعد از طی مدارج علمی فهمیدیم که بله علم بهتر از ثروت است، اما در چه جامعه ای؟ با نوعی نگاه تطبیقی و شاید بدبینانه بنظر می‌رسد در جامعه سنتی و حتی جامعه مدرن، علم ابزاری برای تبدیل شدن فرد عالم، به کارگر فکری و خدمات رسان تخصصی باشد. همچنین بنظر می‌رسد که در جامعه شبکه محور است که ارزش واقعی و برتری علم بر ثروت خود را نشان می‌دهد. قضاوت در خصوص وضعیت پاسخگویی به سوال قدیمی را شرایط کشور ایران را با یک سوال دیگر به خود خوانندگان می‌سپاریم. چرا با وجود قبول افزایش و خاص بینی حقوق اعضای علمی، شاهد همسان سازی اعضای هیات علمی آموزشی با اعضای هیات علمی پژوهشی نیستیم؟

مسئولان اگر می‌خواهند به کشوری با رشد اقتصادی بالا برسند و به گردونه رقابت با کشورهای طراز در این حوزه بپیوندند، باید به دنبال ارتقا سطح شاخص‌های تحقیقاتی خود باشند که البته تحقق این امر، مستلزم تخصیص بودجه کافی و حذف نگاه هزینه‌زا به مقوله پژوهش است.

با توجه به برنامه ششم، سهم پژوهش از تولید ناخالص داخلی باید به ۴ درصد برسد؛ عددی که هم اکنون زیریک درصد است و برای سال ۹۹ هم پیش‌بینی ها نشان می دهد این عدد همچنان به یک درصد نخواهد رسید.

در دنیای امروز شهرها و مناطق شهری با مکان های دیگر در زمینه های مختلف سرمایه گذاری و سرمایه پذیری ، توریست ، مراکز خرید ، رخدادهای سیاسی ، اجتماعی و هنری و … رقابت می کنند . این امر بواسطه فشارهای ناشی از سرعت جهانی شدن تشدید شده است ، بطوریکه دیگر رقابت در میان شهرهای همجوار نبوده ، بلکه در شبکه ای از شهرهای جهانی اتفاق می افتد که ممکن است بسیار از یکدیگر دور باشند .